Pada 12 April lepas, PAS Kawasan Pandan telah mengadakan mesyuarat agong di Dewan MPAJ, Pandan Indah.
Mesyuarat itu diresmikan oleh Dato' Husam Musa, Naib Presiden PAS yang juga Exco Kerajaan Negeri Kelantan.
Tidak ada yang menggemparkan pada mesyuarat agung itu. Juga tidak ada yang luar biasa pada hari itu. Biasa sahaja!
Isu-isu kelicinan pentadbiran Parti dan tarbiyyah telah dibangkitkan.
Seperti biasa isu tarbiyyah telah dibangkitkan oleh para perwakilan. Ini menunjukkan PAS masih pada asasnya sebuah jemaah Islam. Walaupun ahli-ahli PAS terlibat di dalam pentadbiran beberapa buah negeri namun tarbiyyah masih dekat kepada hati-hati mereka seperti ahli-ahli PAS di dalam tahun-tahun 80'an dan 90'an. Tetapi adakah tarbiyyah pada millenium baru ini sama seperti tarbiyyah ketika PAS mula beralih kepada kepimpinan ulamak?
Memang tidak dapat dinafikan banyak telah berubah. Suasana telah berubah dan cabaran-cabaran baru telah muncul. Tarbiyyah perlulah menyediakan ahli-ahli untuk cabaran-cabaran ini.
Selalunya apabila disebut tarbiyyah, usrah merupakan sesuatu yang wajib disebut. Begitulah juga perwakilan di mesyuarat agung Pandan itu. Tarbiyyah akan disamakan dengan usrah. Tidak kiralah apa kesan atau hasil usrah itu, jika usrah dapat dilaksanakan maka tarbiyyah dianggap berjaya. Walaupun ahli-ahli dapat dibentuk jika tidak ada usrah, tarbiyyah dianggap gagal.
Kadang-kala apa yang membingungkan saya, apakah bentuk sebenar usrah?
Ketika saya mula bersama PAS lebih kurang 18 tahun yang lalu, paling ramai usrah itu terdiri dari 10 hingga 12 orang. Jika lebih dari itu, ia perlu dipecahkan kepada beberapa kumpulan.
Tetapi sekarang ada yang dipanggil usrah walaupun melebihi 50 orang. Ianya tetap dipanggil usrah sebab di"market" sebagai usrah. Walau bagaimanapun, ada yang dihadiri oleh kumpulan yang lebih kecil dan ada komunikasi dua hala tetapi tidak dipanggil usrah sebab tidak di"market" sebagai usrah. Membingungkan juga bila mesyuarat kadang-kala dipanggil usrah kerana ada ciri-ciri usrah yang diterapkan.
Pada saya tidak kiralah 10 atau 50 orang asalkan matlamat untuk mentarbiyyahkan ahli-ahli tercapai. Tidak kira juga apa namanya sekalipun, usrah, study circle atau apa saja nama di dalam apa sahaja bahasa dengan syarat "semangat" usrah itu wujud.
Berbalik kepada Pandan, banyak perlu dilakukan. Sebagai sebuah parti politik, kita boleh dikatakan mantap tetapi sebagai sebuah jemaah Islam perlu ada usaha-usaha khusus.
Bukan semua Ketua Cawangan dari cawangan-cawangan yang aktif telah hadir pada hari itu. Mesyuarat agung Pemuda sehari sebelumnya melihat tidak sampai separuh cawangan-cawangan yang menghantar Ketua Pemuda. Hanya 1 Dewan dan 7 cawangan yang menyumbang untuk dana PAS Kawasan pada tahun lepas.
Adakah Yang Dipertua telah gagal? Adakah Ketua Pemuda telah gagal? Adakah Bendahari telah gagal?
Ketua-Ketua Cawangan dan Ketua-Ketua Pemuda yang tidak hadir atau mereka yang tidak menyumbang perlu ditarbiyyah. Tidak kiralah apa label atau bentuk tarbiyyah ianya mestilah efektif. Kita perlu mementingkan hasilnya dan bukan "jenama"nya.
Sudu jika dipanggil gunting tidak akan dapat menggunting kain. Tetapi gunting walaupun dipanggil sudu akan dapat menggunting kain.
Ianya juga mestilah disesuaikan dengan keupayaan dan kemampuan ahli. Ahli-ahli kita merupakan mereka yang telah dewasa dan mempunyai kecenderungan masing-masing. Kita telah melakukan hampir segala-galanya untuk menarik minat orang-orang bukan Islam kepada PAS maka pendekatan kita juga perlu "flexible" di dalam menarik ahli-ahli PAS kepada program-program tarbiyyah.
21 April 2009
Mesyuarat itu diresmikan oleh Dato' Husam Musa, Naib Presiden PAS yang juga Exco Kerajaan Negeri Kelantan.
Tidak ada yang menggemparkan pada mesyuarat agung itu. Juga tidak ada yang luar biasa pada hari itu. Biasa sahaja!
Isu-isu kelicinan pentadbiran Parti dan tarbiyyah telah dibangkitkan.
Seperti biasa isu tarbiyyah telah dibangkitkan oleh para perwakilan. Ini menunjukkan PAS masih pada asasnya sebuah jemaah Islam. Walaupun ahli-ahli PAS terlibat di dalam pentadbiran beberapa buah negeri namun tarbiyyah masih dekat kepada hati-hati mereka seperti ahli-ahli PAS di dalam tahun-tahun 80'an dan 90'an. Tetapi adakah tarbiyyah pada millenium baru ini sama seperti tarbiyyah ketika PAS mula beralih kepada kepimpinan ulamak?
Memang tidak dapat dinafikan banyak telah berubah. Suasana telah berubah dan cabaran-cabaran baru telah muncul. Tarbiyyah perlulah menyediakan ahli-ahli untuk cabaran-cabaran ini.
Selalunya apabila disebut tarbiyyah, usrah merupakan sesuatu yang wajib disebut. Begitulah juga perwakilan di mesyuarat agung Pandan itu. Tarbiyyah akan disamakan dengan usrah. Tidak kiralah apa kesan atau hasil usrah itu, jika usrah dapat dilaksanakan maka tarbiyyah dianggap berjaya. Walaupun ahli-ahli dapat dibentuk jika tidak ada usrah, tarbiyyah dianggap gagal.
Kadang-kala apa yang membingungkan saya, apakah bentuk sebenar usrah?
Ketika saya mula bersama PAS lebih kurang 18 tahun yang lalu, paling ramai usrah itu terdiri dari 10 hingga 12 orang. Jika lebih dari itu, ia perlu dipecahkan kepada beberapa kumpulan.
Tetapi sekarang ada yang dipanggil usrah walaupun melebihi 50 orang. Ianya tetap dipanggil usrah sebab di"market" sebagai usrah. Walau bagaimanapun, ada yang dihadiri oleh kumpulan yang lebih kecil dan ada komunikasi dua hala tetapi tidak dipanggil usrah sebab tidak di"market" sebagai usrah. Membingungkan juga bila mesyuarat kadang-kala dipanggil usrah kerana ada ciri-ciri usrah yang diterapkan.
Pada saya tidak kiralah 10 atau 50 orang asalkan matlamat untuk mentarbiyyahkan ahli-ahli tercapai. Tidak kira juga apa namanya sekalipun, usrah, study circle atau apa saja nama di dalam apa sahaja bahasa dengan syarat "semangat" usrah itu wujud.
Berbalik kepada Pandan, banyak perlu dilakukan. Sebagai sebuah parti politik, kita boleh dikatakan mantap tetapi sebagai sebuah jemaah Islam perlu ada usaha-usaha khusus.
Bukan semua Ketua Cawangan dari cawangan-cawangan yang aktif telah hadir pada hari itu. Mesyuarat agung Pemuda sehari sebelumnya melihat tidak sampai separuh cawangan-cawangan yang menghantar Ketua Pemuda. Hanya 1 Dewan dan 7 cawangan yang menyumbang untuk dana PAS Kawasan pada tahun lepas.
Adakah Yang Dipertua telah gagal? Adakah Ketua Pemuda telah gagal? Adakah Bendahari telah gagal?
Ketua-Ketua Cawangan dan Ketua-Ketua Pemuda yang tidak hadir atau mereka yang tidak menyumbang perlu ditarbiyyah. Tidak kiralah apa label atau bentuk tarbiyyah ianya mestilah efektif. Kita perlu mementingkan hasilnya dan bukan "jenama"nya.
Sudu jika dipanggil gunting tidak akan dapat menggunting kain. Tetapi gunting walaupun dipanggil sudu akan dapat menggunting kain.
Ianya juga mestilah disesuaikan dengan keupayaan dan kemampuan ahli. Ahli-ahli kita merupakan mereka yang telah dewasa dan mempunyai kecenderungan masing-masing. Kita telah melakukan hampir segala-galanya untuk menarik minat orang-orang bukan Islam kepada PAS maka pendekatan kita juga perlu "flexible" di dalam menarik ahli-ahli PAS kepada program-program tarbiyyah.
21 April 2009